W ostatnich latach London Eye stał się jedną z największych atrakcji Londynu. Siedząc wewnątrz klimatyzowanej kapsuły można podziwiać wspaniałą panoramę miasta, w tym pobliski Pałac i Opactwo Westminsterskie.

London Eye (Londyńskie Oko) zwany jest także Millenium Wheel (Kołem Milenijnym), a to ze względu na okoliczności swojego powstania. Londyński diabelski młyn został wybudowany z okazji nowego tysiąclecia, a jego oficjalnego otwarcia doskonal premier Tony Blair 31 grudnia 1999 r. London Eye nie był zresztą jedyną budowlą, która z tej okazji pojawiła się w stolicy Wielkiej Brytanii, w tym samym czasie zbudowano także The Millenium Dome w dzielnicy Greenwich i The Millenium Bridge – wiszący most na Tamizie, który połączył dzielnicę City z Bankside.

London Eye usytuowany jest pomiędzy mostami Hungerford i Westminster, przy zachodnim krańcu Jubilee Gardens. Obiekt został zaprojektowany przez grupę architektów, w skład której weszli: Steven Chilton, Julia Barfield, Mark Sparrowhawk, David Marks, Malcolm Cook i Nica Bailey. Koło w swoim najwyższym punkcie wznosi się 135 m nad ziemią i ma 120 m średnicy. Do jego zewnętrznej obręczy przymocowane są 32 przestronne i klimatyzowane kabiny, a każda z nich może pomieścić do 25 osób. Cała przejażdżka trwa ok. 40 minut, ponieważ koło porusza się z prędkością 0,9 km/h. Nie jest to może i dobra wiadomość dla osób cierpiących na lęk wysokości, z drugiej jednak strony tak wolna podróż pozwala na dokładne przyjrzenie się panoramie miasta, z każdej dosłownie strony. Inną zaletą tak niewielkiej prędkości jest to, że koło nie musi się zatrzymywać, gdy wysiadają lub wsiadają do niego pasażerowie, ruch odbywa się więc płynnie.

London Eye jest największym, zbudowanym dotychczas w Europie diabelskim młynem. Koło jest również najczęściej odwiedzaną płatną atrakcją w Wielkiej Brytanii (mogłyby z nim konkurować londyńskie muzea, ale są one bezpłatne). Rocznie London Eye przewozi blisko 3,5 miliona turystów.