GLOTOWO (Głotowo, Glottau) -wieś położona 3 km na płd. zachód od Dobrego Miasta, w archidiecezji warmińskiej. Sanktuarium eucharystyczne oraz kalwaria pod opieką księży diecezjalnych.
Tradycja pielgrzymek do sanktuarium eucharystycznego w Glotowie datowana jest na 2. poł. XV w. Według legendy, mieszkańcy tej osady, uciekając przed najazdem pogańskich Litwinów wspomaganych przez Prusów, opuścili swoje domy, a Najświętszy Sakrament wynieśli z kościoła i w pewnej odległości od wsi zakopali w ziemi. Po wielu latach jeden z rolników, orząc wołami ziemię, znalazł Przenajświętszą Hostię. W tym miejscu zbudowano kamienny kościół, do którego wkrótce zaczęły przybywać liczne pielgrzymki. W latach 1722-1726 zbudowano nowy kościół pw. Najświętszego Zbawiciela. W lewym ołtarzu bocznym, poświęconym Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, można oglądać miejsce, gdzie, jak głosi tradycja, był ukryty przed poganami kielich z hostią. Oryginalny kielich i hostia nie zachowały się do naszych czasów. Świątynię otacza ceglany mur, na którego rogach wybudowano cztery kaplice z ołtarzami, przeznaczonymi głównie na uroczystość Bożego Ciała. Kult Najświętszego Sakramentu jest żywy do dziś.
Obok kościoła w wąwozie znajduje się kalwaria zwana „Warmińską Jerozolimą”. Jest ona pamiątką po pielgrzymce do Ziemi Świętej mieszkańca Glotowa Johannesa (Jana) Mertena. Budowę kalwarii rozpoczęto w 1878. Pracami kierował proboszcz Glotowa ks. Ferdynand Steinsolm. Starano się, aby wiernie naśladować długość i nachylenie prawdziwej drogi Chrystusa w Jerozolimie. W skład kalwarii wchodzi 10 kaplic słupowych otwartych oraz 4 kaplice-świątynie (Przybicie do Krzyża, Ukrzyżowanie, Zdjęcie z Krzyża, Złożenie do Grobu), Ogrójec oraz Grota Matki Bożej z Lourdes. Kapliczki zbudowane są w stylu neogotyckim. Wewnątrz kapliczek umieszczone są naturalnej wielkości postacie przedstawiające sceny związane w kolejnymi stacjami Drogi Krzyżowej. Uzupełnieniem całej kompozycji są 2 postacie aniołów: jeden z nich trzyma szarfę z cytatem ze Starego Testamentu, a drugi z Nowego Testamentu. W każdej kapliczce zostały umieszczone pod szklanymi kloszami przywiezione przez J. Mertena kamyczki-relikwie z kolejnych stacji Drogi Krzyżowej w Jerozolimie. Poświęcenie kalwarii odbyło się 18 maja 1894, a w 1895 papież Leon XIII udzielił przywileju odpustu zupełnego. Od momentu konsekracji do G. pielgrzymowali katolicy polscy i niemieccy.
Główne uroczystości religijne: niedziela po Bożym Ciele, Podwyższenie Krzyża św. (niedziela po uroczystości).