Dżerba

Mieszkańcy wierzą, że Dżerba jest mityczną wyspą Lotophages, gdzie Odyseusz, jak głosi Odyseja Homera, zatrzymał się, by odpocząć, a potem nie mógł zachęcić swojej załogi do powrotu do łodzi. Jeżeli to nie tylko legenda, to obecni mieszkańcy wyspy są spadkobiercami tych, którzy „po skosztowaniu lotosu miodnego owocu nie chcieli wracać do ojczyzny, ani dać wieści o sobie”. Ten zaczarowany kwiat to być może haszysz, jujuba bądź lotos. Legenda, odzwierciedlona w nazwach hoteli, np, „Lotos” lub „Ulysses”, doskonałe jest wykorzystywana dla przyciągnięcia turystów na wyspę.

Dżerba to równinna wyspa w Zatoce Gabes. Jej położenie, a tym samym klimat, przyciągają Europejczyków jak magnes, dlatego też jest jednym z głównych celów turystycznych, z międzynarodowym lotniskiem i luksusowymi hotelami.

W czasie letnich miesięcy roi się tu od turystów jak od pszczół w ulu -lepiej przyjechać poza sezonem, kiedy jest taniej i spokojniej.

Architektura wyspy jest nietuzinkowa. Przeważają kwadratowe domy o bielonych ścianach (zwane menzels), które z zewnątrz wyglądają jak małe fortece. Lepiej nie liczyć, że zostanie się zaproszonym do środka, chyba że zawiąże się jakieś przyjacielskie nici, bowiem mieszkańcy wyspy są pełni rezerwy.

Dżerba zajmuje powierzchnię około 500 km2. Południowo-wschodni kraniec wyspy połączony jest groblą z Zarzis, miastem, które również rozkwitło dzięki napływowi dolarów, jenów, koron itd. Promy przypływają do południowo-zachodniego cypla w Ajim, a z lotniska na zachód od Humt Suk codziennie odlatują samoloty do Tunisu i portów w Europie.

Najwyższy punkt Dżerby wznosi się zaledwie na wysokość 30 m n.p.m., stąd też najlepszym sposobem poruszania się są rowery lub motorowery. Oba można wypożyczyć w Humt Suk, największym mieście wyspy.

Większość mieszkańców wyspy jest charydżytami – członkami sekty muzułmańskiej, powstałej po secesji części armi Alego w 657 r. (zięcia Mahometa) po bitwie na równinie Siffin w Iraku, której powodem były nieporozumienia w kwestii kalifatu. Przez wieki byli prześladowani, najpierw przez samego Alego, potem przez Omajjadów i Abbasydów z powodu radykalnych poglądów, głoszących równość i braterstwo wśród muzułmanów. Ta ideologia znalazła oddanych zwolenników wśród dyskryminowanych Berberów. W początkach VIII w. Dżerba stała się jednym z nielicznych miejsc, gdzie przetrwali wyznawcy tej religii. W przeszłości Dżerbę zamieszkiwała liczna społeczność żydowska, ale po powstaniu państwa Izrael większość Żydów wyemigrowała i obecnie żyje tu jedynie 700 przedstawicieli tego narodu. Synagoga Ghriba, jedna z czternastu na wyspie, jest najstarszą w Północnej Afryce.

Historia

Fenicjanie jako pierwsi docenili zalety wyspy i zamkniętej lądem zatoki; byli też pierwszymi z wielu najeźdźców, którzy okupowali ją przez ponad 2500 lat.

Za czasów rzymskich Dżerba stała się ważnym ośrodkiem handlowym, wtedy też wybudowano groblę łączącą wyspę ze stałym lądem. Po odejściu Rzymian Dżerba była kolejno pod okupacją Hiszpanów, korsarzy Barbarossy, Włochów i w XV w. – Turków.